Wędziagolski kościół pw. św. Trójcy jest drewniany, wszystkie jego ściany są z jodłowych bierwion, tylko pierwszy wieniec bierwion przy fundamentach w niektórych miejscach jest dębowy, reszta – jodłowa. Po zdjęciu drewnianych desek, którymi jest oszalowany kościół, z dwóch jego stron można było ujrzeć wycięte w bierwionach otwory zamurowane cegłami. W międzywojniu przez nie były wyprowadzone metalowe kominy dwóch kaflowych pieców, które stały w środku kościoła. Te piece w zimie go ogrzewały.

Tylna prawa ściana światyni jest uszkodzona, ponieważ podczas II Wojny Światowej na przykościelnym terenie wybuchł pocisk. Ślady pozostawione przez jego odłamki można ujrzeć dziś na deskach (prawda, są one otynkowane albo przykryte skrawkami blachy).

Kościół pw. św. Trójcy został zbudowany w Wędziagole w 1829 roku. Fundamenty jego przedniej części – prezbiterium zostały założone metodą znaną już w XV-XVI i późniejszych wiekach: by unieść nad powierzchnią dolną część podstawy, w kątach zakładano podpory (np. oddzielne kamienie, drewniane kloce, rozpiłowane nawpół bierwiona i in.). Właśnie w taki sposób również tu zostały one założone.

Pod ciężarem lat, od leżenia w ziemi zgniły dębowe kloce, oddzielne kamienie, wypłukiwane przez wodę ściekającą z dachu kościoła, osunęły się głębiej i przód prezbiterium kościoła zaczął się osuwać, zjawiły się szczeliny. Sytuacja, znając wiek kościoła, stawała się niebezpieczną.

W ostatnim tygodniu tego nietypowego września uczniowie aż dwóch klas – IX i X – Gimnazjum w Wędziagole odwiedzili kościół pw. św. Trójcy w Wędziagole. Przyprowadziła ich tu nauczycielka języka rosyjskiego, plastyki i technologii, wychowawczyni Ona Siusiene. Niektórzy uczniowie byli w kościele po raz pierwszy. Chcieli oni w ciągu godziny lekcyjnej usłyszeć historię kościoła, zapoznać się ze znajdującymi się tu dziełami sztuki: obrazami, rzeźbami z drzewa, elementami dekoracji, dowiedzieć się o remoncie kościoła.
Poproszony o przeprowadzenie poznawczej wycieczki, autor tych słów starał się sugestywnie podać jak najwięcej informacji i faktów historycznych.

W niedzielę, 30 września, o godzinie 9.00 w wędziagolskim kościele pw. św. Trójcy zbierali się wędziagolanie i goście – nasi przyjaciele z Polski, motocykliści „Ponary pamiętamy“ i „Rajdu Katyńskiego“, by uczestniczyć we Mszy św. Z Kowna przybyli przedstawiciele Stowarzyszenia Szlachty Powiatu Kowieńskiego. Opłakują oni niedawno zmarłą jedną z założycielek tego stowarzyszenia, przedstawicielkę starego i znanego rodu Chmielewskich, dobrze znaną również wędziagolanom.

Mszę św. w języku polskim odprawił i kazanie wygłosił dobry przyjaciel wędziagolan, obecnie pełniący posługę kapłańską na dalekiej Syberii - w Tobolsku – ksiądz hm. Dariusz Stańczyk.

W ostatni wrześniowy weekend, wczesnym rankiem, wędziagolanie razem z uczniami niedzielnej szkółki języka polskiego, przyjaciółmi - motocyklistami „Rajdu Katyńskiego“ i „Ponary pamietamy“ wyruszyli w asyście motocyklistów dwoma busami od Polskiej Biblioteki w Wędziagole szlakiem pamięci historycznej. Wiódł on przez historyczną Laudę, która doświadczyła tak wielu cierpień. Ten wypad uczestnicy rajdu poświęcili setnej rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę i Litwę. Celem wędziagolskiego rajdu pamięci historycznej było odwiedzenie miejsc pamięci kiedyś mieszkających w tej krainie i walczących o wolność Polaków: konfederatów barskich 1769 roku, uczestników powstania listopadowego 1831 roku, powstańców styczniowych 1863 roku oraz bojowników z późniejszych czasów, polskich patriotów, walczących i poległych za niepodległość kraju pod hasłem „Za wolność naszą i waszą“.

Niezwykłe losy powstańca Władysława Wilkiewicza z Ibian

Niecały rok temu w portalu L24.lt w wydaniu zaduszkowym w artykule „Historia jednej mogiły” przypomniana została historia Polaka Władysława Wilkiewicza z zaścianka Ibiany na Litwie, zesłanego w 1864 r. na Syberię, który po powrocie ze wschodu zamieszkiwał w Królestwie Kongresowym w guberni siedleckiej aż do swej przedwczesnej śmierci w 1895 r. Wydarzenia te miały swój ciąg dalszy. W dniu 9 sierpnia br. w miejscu pochowku w miejscowości Wyrozęby na Podlasiu odprawiona została w kościele Msza św. w intencji śp. Władysława Wilkiewicza. Po Mszy na cmentarzu w Wyrozębach przy odnowionym zabytkowym pomniku Zmarłego odbyła się uroczystość wspomnieniowa z udziałem prawnuka Zbigniewa Wilkiewicza i jego żony Angeliki.

W dniach 28-30 września 2018 roku odbędzie się Wędziagolski Rajd Pamięci po Laudzie i Kowieńszczyźnie, połączony z opieką nad miejscami pamięci, poświęcony setnej rocznicy Niepodległości Polski.

Rajd będzie trwał dwa dni. Wezmą w nim udział: uczniowie szkółki niedzielnej języka polskiego w Wędziagole, Polacy z Wędziagoły, motocykliści „Rajdu Katyńskiego” i „Ponary – pamiętamy”.

W piątek, 28 września, wieczorem, uczestnicy Rajdu zbiorą się w Polskiej Bibliotece w Wędziagole (ul. Kiejdańska 26), gdzie odbędzie się wieczór integracyjny.

„...Szukajcie swoich korzeni... Nie żyjcie w przeciętności... Jesteście dziećmi męczenników – to jest wasza moc...”. Te mądre, dodające odwagi słowa, wypowiedziane w homilii, usłyszeli wędziagolanie w niedzielę, 23 września, kiedy przybyli na Mszę św. odprawianą w kowieńskim parku Santaka, gdzie papież Franciszek spotkał i pozdrawiał ludzi, którzy przybyli nie tylko z Litwy, ale też z Polski, Łotwy, Białorusi, Rosji i innych krajów.

Wędziagolanie wraz ze stutysięczną rzeszą pielgrzymów i wiernych w parku Santaka w niedzielę modlili się razem z głową Kościoła katolickiego – papieżem Franciszkiem, razem ze wszystkimi biskupami Litwy i biskupami gośćmi, z ogromnym zastępem księży, śpiewali wraz z łączonym chórem kościelnym i solistami, przyjęli Eucharystię razem z ponad 30 tysiącami braci i sióstr w Chrystusie.

20 września wędziagolanie wzięli udział w otwarciu wystawy w Narodowym Muzeum Sztuki im. M. K. Ciurlionisa w Kownie pt. „Anioł i Syn. Witkiewiczowie w Zakopanym i na Litwie“. Myślą przewodnią tej ekspozycji są wieloletnie, szczególne relacje ojca i syna – Stanisława Witkiewicza i Stanisława Ignacego Witkiewicza (Witkacego), znanych polskich twórców. Na formowanie osobowości jednego z najwybitniejszych polskich artystów wielki wpływ miał jego ojciec.Taki rodzic dla każdego młodego człowieka jest największym skarbem. Kiedy wychowanie syna staje się dla ojca najważniejszym zadaniem w życiu, powstaje szczególnie bliższa więź, wspólne są codzienne prace i troski, rozmowy o literaturze, sztuce, nauce.