15 sierpnia w Wędziagole znów próbowalismy zrozumieć sens Zielnej. Zrozumieć i cieszyć się świętem, które przypomina nam, że możemy swoje i innych życie upiększyć dziekując Bogu za obfitość w przyrodzie . I nie tylko.

Bardzo cieszy to, że są ludzie gromadzący, łączący i świętujący. Obok nich każdy staje się odważniejszy, bardziej koleżeński, wrażliwszy. Bardziej odważnie otwiera się na innego człowieka, Niebo i Boga. O takim człowieku, Ryszardzie Jankowskim, naprawdę dużo słyszeliśmy. Szczególnie widoczna jest jego działalność w sprawach Kościoła.

Po modlitwach i uroczystościach Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny święto się nie skończyło. Zielna – piękny czas do spotkań rodaków i gości, rozmów, dzielenia się wrażeniami, wspólnego weselenia się. Wędziagolanie co roku organizują świąteczne spotkanie rodaków: planują tematy rozmów, przygotowują świąteczny program i poczęstunek. W ten sposób podtrzymują stare, wywodzące się z głębi wieków, tradycje, które świadczą o tym, że podczas Zielnej nie można pozostawać w samotności – życie będzie ubogie.

Chcąc być katolikami otwartymi na społeczność, organizujemy tradycyjne spotkanie. Tego roku świętowaliśmy we wsi Stankuny, w zagrodzie „Banginis“ („Wieloryb“).

Zielna w Wędziagole od dawnych czasów jest wielkim świętem dla miejscowych mieszkańców, ich gości i pielgrzymów. Więc też minionej środy, 15 sierpnia, już od wczesnego ranka do wędziagolskiego kościoła pw. św. Trójcy tłumnie zbierali się nie tylko wędziagolanie, ale też goście, pielgrzymi z okolicznych rejonów i miast: Wilna, Kowna, Janowa, Kiejdan. Można było usłyszeć wiele osób rozmawiających w języku polskim. Przybyli goście z Polski i Niemiec. To znani działacze społeczni, potomkowie znanych rodzin wywodzących się z naszej krainy.

Drodzy bracia i siostry Polacy, parafianie! Wszystkich, pochodzących z Wędziagoły i mieszkających w okolicach Kowna, Kiejdan i Janowa, zapraszamy na odpustowe święto Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny Matki Boskiej Zielnej w Wędziagole. Wielkie rzeczy uczynił Bóg Maryi, który powołał i nas iść drogą Jezusa i Maryi do Nieba.

Odpust odbędzie się w środę, 15 sierpnia, w kościele pw. Świętej Trójcy w Wędziagole.

9.00 – Msza Św. w języku polskim.
Po nabożeństwie – wspólna procesja eucharystyczna dookoła kościoła.
10.00 – Msza Św. w języku litewskim.
Czekamy na gości z Polski, z Wilna i in.
12.00 – Spotkanie Rodaków w Polskiej Bibliotece (Kėdainių 26), koncert zespołów trio „Hanki”, „Czerwone Maki” i kapeli ludowej Polskiej Biblioteki w Wędziagole.
Serdecznie zapraszamy!

Przed drugą wojną światową, według starych mieszkańców Wędziagoły, na przykościelnym cmentarzu było niemało drewnianych krzyży. Są one widoczne na przedwojennych akwarelach, namalowanych przez zamieszkałego w Wędziagole artystę malarza Jonasa Martinaitisa. W ich kształtach przweważa styl klasyczny, akcentujący równe poprzeczki. Jest to grecka albo łacińska forma krzyża. Dzisiaj drewniane krzyże w Wędziagole rzadko się spotka, jednak jeszcze kilka ich jest. To dębowe, bardzo stare i zmurszałe, pamiętające koniec XIX i początek XX wieku krzyże.

W ostatni weekend lipca Wędziagołę odwiedziła niemała grupa miłośników poznawczych, historycznych, literackich wycieczek z Warszawy, Poznania i innych miast Polski. Pomysłodawczynią i kierowniczką tej wycieczki była krytyk sztuki, doktorantka Polskiej Akademii Nauk, autorka książek historycznych i tłumaczka Katarzyna Węglicka.

Wędziagolanie bardzo się starali, by przybyłym gościom skoncentrowanie, w ciągu krótkiego czasu przekazać jak najwięcej informacji o Wędziagole.

Jeszcze w odległych sowieckich 70. i późniejszych latach mego dzieciństwa, miałem okazję słyszeć opowiadań służących w owych czasach przy kościele pw. św. Trójcy w Wędziagole zakonnic: Stanislawy Truskowskiej, Stefanii Fromówny oraz Konstantego Ciechanowicza, Stefanii Stelmaszyńskiej o ukazujących się w naszym kościele i przez nich nie raz widzianych obłoczkach. Ci starzy wędziagolanie, słudzy kościelni, otwarcie opowiadali gdzie i w jakich okolicznościach przyszło im widzieć i spotkać się z tymi niewytłumaczalnymi obrazami i zjawiskami.

Krewni, poszukujący rodzinnych miejsc swoich bliskich, pozostałych wiadomości o mieszkających niegdyś w okolicach Wędziagoły ludziach, którzy ucierpieli od wojen, powstań, przymusowych zesłań, sowieckiej nacjonalizacji, innych bied, coraz częściej i odważniej pukają do drzwi Polskiej Biblioteki w Wędziagole, mając nadzieję znaleźć tu odpowiedzi na istotne dla nich pytania.

W Polskiej Bibliotece, zdaniem jednego z odwiedzających, znajdują oni stare zdjęcia, mówiące o przeszłości, słuchają opowiadań, które zachęcają wsłuchać się w losy zamieszkałych niegdyś tu ludzi, przypomnieć kiedyś istniejące miejscowości.

Nasi praojcowie, od których początek wzięłą nasza egzystencja, dawno opuścili już ten ziemski padół. Rozmineliśmy się znimi o niejedno stulecie... Nawet bardzo chcąc, jesteśmy w stanie dowiedzieć się czegoś o najbliższych przodkach, tych, których pamiętają ojcowie, dziadkowie, o których mogą opowiedziec. Wyjątek stanowią ludzie szczególnie ciekawiący się historią swojej rodziny, swymi korzeniami. Oni chcą się dowiedzieć o wiele wiecej.Wykształconym, kulturalnym ludziom jest to bardzo ciekawe i ważne.