W dniu 28 grudnia Dom Kultury Polskiej w Wilnie stał domem łączącym przy wigilijnym stole dużą rodzinę mieszkających na Litwie Polaków. Członkowie i działaczy Związku Polaków na Litwie zebrali się, by przełamać się opłatkiem i złożyć sobie nawzajem świąteczne życzenia.Prawie godzinny program przygotowały zespoły śpiewacze rejonu trockiego, które wystąpiły jako chór łączony pod batutą Edwarda Trusewicza, wiceministra kultury. Chórowi akompaniowała Orkiestra Kameralna „Mezzo". Artyści wykonali pieśni bożonarodzeniowe oraz znane i lubiane polskie kolędy. Partie solowe wykonali: Monika Saszenko, Renata Joknienė, Ewelina Saszenko, Iwona Grigienė, Dariusz Niedźwiecki.

Na spotkanie opłatkowe byli zaproszeni prezesi oddziałów i kół, aktywisci pracy społecznej Związku Polaków na Litwie. Przybyli na spotkanie również i członkowie Wędziagolskiego oddziału ZPL.
Wigilijny wieczór powitaniem i życzeniami dla wszystkich przybyłych rozpoczął prezes Związku Polaków na Litwie, poseł na Sejm RL Michał Mackiewicz. Zwrócił uwagę, że spotkania opłatkowe, których tradycja sięga już kilku lat, znacznie się przyczyniła integracji polskiej społeczności na Litwie.

Najlepsze życzenia z okazji świąt Bożego Narodzenia
oraz szczęśliwego Nowego Roku,
aby przyjście na świat Chrystusa przyniosło
ze sobą radość, pokój, nadzieję i miłość.

Życzą wędziagolanie

Szopka Betlejemska w Wędziagolskim Kościele Św.Trójcy

 W okresie Świąt Bożonarodzeniowych rodacy z Łop zaprosili nas – wędziagolan – na wieczór dziękczynny, by wspólnie się cieszyć z tegorocznych osiągnięć oraz podzielić się świątecznym nastrojem. My również na organizowane u siebie imprezy zapraszamy rodaków z Łop. Od dawien dawna łączą mieszkańców Łop i Wędziagoły sciśłe sąsiedzkie więzi. Można się o tym przekonać z zapisów w starych księgach archiwalnych. Wynika z nich, że obok siebie mieszkający w ciągu stuleci sąsiedzi, mieli nie tylko socjalne, majątkowe interesy, które ich łączyły, ale też bardziej osobiste – związki małżeńskie. Dlatego jakże często w Wędziagole możemy spotkać mieszkańców pochodzących z Łop i odwrotnie – wywodzący się z naszych okolic ludzie mieszkali i mieszkają w Łopiach. W obydwu też miejscowościach – w ciągu różnych okresów historycznych – mniejsza lub większa część mieszkańców rozmawiała w języku polskim. I dziś też znają go miejscowi ludzie.

Na zaproszenie Stowarzyszenia „Wspólnota Polska“ – Oddział Warmińsko-Mazurski przedstawiciele wędziagolan na kilka dni wyruszyli do uzdrowiskowego miasta Węgorzewo, by spotkać się i podzielić doświadzceniem z rodakami, którzy zostali rozsiani po całym świecie oraz uczestniczyć we wspólnej Wigilii Boźenarodzeniowej.

Węgorzewo spotkało nas zaspami białego śniegu i blaskiem ogni świątecznych dekoracji. Wszędzie panował radosny nastrój. Zadomowił się on równiez w naszych sercach...

Uroczystości rozpoczęły się od Mszy św. w kościele pw. św. Apostołów Piotra i Pawła. Intencją wspólnej modlitwy była pomyślność wszystkich rodaków zamieszkałych poza granicami Macierzy. Szczególnie w serca zapadły nam słowa proboszcza o tym, iź waźne jest nauczyć się kochać nawzajem, jak tego nauczał mający się wkrótce narodzić Jezus, zachować tradycje i wiarę pielęgnowane przez przodków.

W piątkowy wieczór w Wędziagolskim Centrum Kultury zebrali się członkowie dwóch miejsowych wspólnot: polskiej i litewskiej. Na wieczór muzyki i poezji zaprosili ich pracownicy Centrum, proboszcz, ksiądz i poeta Skaidrius Kandratavičius oraz nauczyciele miejscowej szkoły średniej.

Prowadzące wieczór pracowniczki Centrum Alma Pauželienė i Gražina Mickūnienė przedstawiły zebranym uczestników spotkania. Wśród nich była wykonawczyni poezji śpiewanej Jūratė Dailydėnienė (gitara i śpiew), Roma Brunziene (skrzypce) oraz młodociany zespół “Dainorėliai”. Właśnie oni tworzyli muzyczną część wieczoru. Własne wiersze deklamowały Zita Pranckevičienė i Lilija Radauskienė. Wicedyrektor miejscowej szkoły Audronė Bajarūnienė czytała utwory Pauliusa Širvysa. Z kolei nauczycielka Virginija Vaitkuvienė zaprezentowała twórczość swoich uczniów.

Kulminacją wieczoru była prezentacja wierszy księdza-poety Skaidriusa Kandratavičiusa, zarówno tych z okresu wczesnej twórczości, jak tez najnowszych.