Zaczęło się to na początku lat 70., kiedy autor tych słów, razem z kilkoma kolegami z klasy,  w dopiero co zbudowanym Domu Kultury w Wędziagole, założył młodzieżowy zespół estradowo-instrumentalny.

Dzięki młodzieńczemu entuzjazmowi i fanatycznej pracy,  już po pół roku istnienia zespołu,nadorocznym rejonowym przeglądzie  estradowych kolektywów,  zostaliśmy laureatami – wywalczylismy honorowe nagradzane miejsce.Cieszyliśmy się sami i zadziwialiśmy swoją młodością i oryginalnością.

Wędziagolanie obchodzili święto 16 Lutego razem ze wspólnotą Łop. Świętować święta, modlić się za żywych i zmarłych swoich rodaków, państwowe święta obchodziś uroczyście  – wiedzą o tym, pamiętają ciągle  i praktykują Polacy z Wędziagoły. Co roku obchodzimy Święto Niepodległości Polski, Dzień Odrodzenia Państwa Litewskiego i czynimy to pomysłowo, z polotem.
Niestety, ale smucimy się i odczuwamy żal, że już od kilku lat pracownicy od kultury starostwa wędziagolskiego nie chcą wspólnie z miejscowymi Polakami obchodzić państwowych świąt. (Dlaczego nie  mieliby świętować razem z Polakami? Dlaczego wspólnie nie możemy cieszyć się z tego, co wszystkich łączy?) Obchody 16 Lutego są płytkie, bez jedności, nowych idei.

Chlubny jubileusz: diamentowe gody i wspaniali ludzie – oto co czekało nas,wędziagolan, zaproszonych  do Wielkich Łop. Przybyliśmy świętować 90. urodziny rodaka Mariana Waszkiewicza oraz diamentowe gody – ich wspólny  z żoną Jadwigą jubileusz. Razem przeżyli 60 lat. Dzieci, wnukowie i prawnukowie razem z rodziną i sąsiadami tłumnie zbierali się w sobotni wieczór do ogromnego domu Jadwigi i Mariana Waszkiewiczów w Wielkich Łopach, przy którym  stoi przydrożny krzyż -  symbolicznie wskazujący, że tu mieszkają szacowni i wierzący ludzie.

W Polskiej Bibliotece w Wędziagole na ukończeniu są przygotowania wystawy książek, poświęconej setnej rocznicy śmierci Henryka Sienkiewicza - pisarza, laureata Nagrody Nobla.  Tytuł wystawy brzmi: “Co czytali i jak się modlili starzy mieszkańcy Laudy“.

W ekspozycji znajdą się  stare polskie książki, książeczki do nabożeństwa, pochodzące z różnych okresów,  dostarczane do naszego kraju,  zbiory polskich miesięczników i tygodników, książki religijne, na przykład “Głos Serca Jezusowego“, “ Światek dziecinny“, “Ruch katolicki“, “Żywotów Świętych“ i inn.

Niedzielami, w czasie świąt i w dni powszednie  parafianie z Wędziagoły  i pielgrzymi licznie zbierali się do wędziagolskiego kościoła pw. Świętej Trójcy. Tak się działo nie tylko wówczas, kiedy parafia była bardzo rozległa i do niej należały obecne parafie w Bobtach i Łabunowie, które później się oddzieliły, ale i wtedy, kiedy granice parafii się skurczyły. Więc nic dziwnego, że trzeba było rozbudować kościół i nabyć nowe organy.
W 1838 roku proboszcz  ks. Justyn Sperski ze środków własnych oraz mieszkanców szlacheckich wsi parafii,  kupił dla kościoła nowe, na tamte czasy wielce współczesne organy o dwóch klawiaturach mistrza C. A. Herrmanna w Libawie.

Wędziagolanie  na Rok Noblisty  Henryka Sienkiewicza
Mimo, że Henryk Sienkiewicz   na  terenach dawnej Kowieńszczyzny, jak też Litwy nie był  w swej Trylogii opisał je  tak dokładnie, że potomkowie  opisanych w “Potopie”  mieszkańcach  mówią: jam również z Pacunel, Mitrun , Wodoktów mimo, że  nazwy  tych  miejscowości dziś na tych terenach brzmią  już inaczej.
Ba, czy tylko mówią! Są  to ludzie tak wyjątkowi , tak przesiąknięci patriotyzmem,  wiarą, że  mimo wielkich zmian i przemian  historycznych , mimo ustawicznego lituanizowania  potrafili zachować wiarę, język, swoją  kulturę.