W ciagu dwóch pięknych jesiennych dni mieszkańcy miasteczka i przybyli odwiedzić swoich zmarłych bliskich oraz krewnych wędziagolanie, rozrzuceni po różnych miejscowościach Litwy, gromadzili się na czterech cmentarzach naszej parafii: na starym przykościelnym, na nowym w miasteczku oraz we wsiach Piadzie i Gełny. Od wczesnego ranka do późnych godzin wieczornych wielka ilość samochodów znajdowała się przy cmentarzach. Morze kwiatów i zniczy. Tak wyrażano pamięć i oddawano cześć zmarłym.
W ciągu tych dwóch dni modlono się również w kościele pw. św. Trójcy - po polsku i litewsku odprawione zostały Msze św. w intencji Wszystkcih Świętych i zmarłych.

Smuci to, że większość przybyłych nie zechciała uczetsniczyć we Mszy św. Może ci ludzie nie rozumieją, że najlepszym prezentem dla zmarłych jest modlitwa i ofiara Mszy św. Wędziagolscy Polacy starają się podtrzymywać katolickie tradycje – do kościoła pw. św. Trójcy zbierali się zawczasu, jeszcze przed początkiem Mszy św. Wierni odmówili różaniec za zmarłych bliskich, przypomnieli ich, wspólnie zastanawiali się nad przyszłą wielką podróżą, którą bedą musieli odbyć. Śpiewano również liturgiczne pieśni zaduszkowe, które każdego z nas zachęcają do zadania sobie pytań: kim jestem, dokąd podążam, czego mogę się spodziewać. Dobrze jest, że za sprawą naszego Zbawiciela – Jezusa Chrystusa mamy nadzieję. Na wielki szacunek zasługują chórzystki z wędziagolskiego kościoła – Polki, które w ciagu długich dziesięcioleci wspaniale śpiewają te smutne, nostalgiczne zaduszkowe pieśni liturgiczne ze starych „kantyczek“, wspominając tych, co odeszli do Wieczności.

Po zakonczeniu modlitw w kościele, jeszcze długo, do późnych godzin wieczornych, na przykościelnym cmentarzu palono znicze, słychać było głosy ludzi rozmawiających po polsku i po litewsku, modlitwy za zmarłych. Te jesienne spotkania i modlitwy nadają sens świętu zmarłych i żywych.