Miód słów, chłosta myśli, gramatyka etyki – są to ojcowskie prezenty. Wielu dzieci odczuwa ojcowską miłość w tej czy innej postaci. Wielu niesie ją przez całe zycie....

Wydaje się, że wszystko to przeżyłem nie tak dawno... Niestety, minęło już prawie pół wieku... W końcu marca 1973 odszedł do wieczności mój ojciec, nieszeregowy człowiek – wierzący, światły i rozsądny mój nauczyciel, mój wielki autorytet.

Epoka rządzenia w ZSRR generalnego sekretarza KCL. Breżniewa. Na Litwie sprawował władzę, nazywany „żelazną pięścią komunistów“, pierwszy sekretarz KC KPL A. Snieczkus – zaciekły ateista, zdecydowany bojownik przeciwko kościołowi katolickiemu, pilny prześladowca księży i ludzi wierzących.

Św. mszy i obchody Wielkiego tygodnia w kościele Św. Trójcy w Wędziagole odbędą się:

1 kwietnia w Wielki czwartek – godz. 18.00
2 kwietnia w Wielki piątek – godz. 18.00
3 kwietnia w Wielką sobotę – godz. 18.00

4 kwietnia Niedziela – Zmartwychwstanie Pana Jezusa (Wielkanoc) uroczysta Św. Msza wspólna dla Polaków i Litwinów – o godz. 9.00

5 kwietnia poniedziałek – drugi dzień Wielkanocy:
Godz. 9.00 - Msza Św. w języku polskim
Godz. 10.00 - Msza Św. w języku litewskim

19 marca jest ważną datą dla przyrody, religii i ludzi. Dlaczego tego roku w szczególny sposób upamiętniamy i świętujemy dzień św. Józefa? Dlaczego warto uważniej się zapoznać i przypomnieć Józefy i Józefów z naszej wędziagolskiej krainy?

Imię popularnego świętego nosili w XIX i na początku XX wieku „mocarze“ z wędziagolskiej krainy. Obszarnik Józef Chłopicki – dziedzic miasteczka, podstawowy sponsor kościoła św. Trójcy w Wędziagole. Wokół jego osoby, dworu i miejscowości, która, między innymi, nazywała się Józefowo, toczyło się całe ówczesne ekonomiczne i kulturalne życie.

28 marca - Niedziela Palmowa – Niedziela Męki Pańskiej.

Mszy Św. W kościele Św. Trójcy w Wędziagole odbędą się:

Godz. 9.00  Msza Św. w języku Polskim.
Procesja  Niedzieli Palmowej.
Godz. 10.00 Msza Św. w języku Litewskim

Szósta niedziela Wielkiego Postu rozpoczyna obchody Wielkiego Tygodnia.

Rozpoczęta przed półtorej miesiącem przez Polaków z Wędziagoły inicjatywa „Zachowajmy pamięć – świadczmy prawdę“ już daje wyniki – za pośrednictwem elektronicznych środków komunikacji oraz korespondencji napływają do Polskiej Biblioteki w Wędziagole unikatowe historyczne materiały świadczące o niesprawiedliwości i krzywdzie, które od ponad półtorej setki lat były stosowane wobec mieszkających tu gospodarzy Polaków.
Wielki wstrząs i nieszczęścia rozpoczęły się od powstania 1863 roku.

Odszedł Człowiek szlachetny, prawy, wrażliwego serca, życzliwy każdemu i szanowany przez wszystkich. Światły człowiek, prawdziwy skarb historycznej wiedzy wsi Saweczany, Żagowiczy. Wielki przyjaciel wędziagolan...
Z bólem serca żegnamy wspaniałą, honorową Kobietą – Polką i Katoliczką Alodią Jagiełłowicz – Zigmantienė z Wędziagolskiej parafii.
Wieczne odpoczywanie racz Jej dać Panie.
Polacy z Wędziagoły

Eleganckie, świąteczne, uśmiechnięte – takie je, Polki z krainy wędziagolskiej w okresie międzywojnia widzimy na starych zdjęciach. Oglądając je u niejednego rodzi się myśl, jak w naprawdę niełatwym okresie czasu można było tak modnie i świetnie wyglądać. Odpowiedź jest jedna – chęć najwidoczniej zakodowana genetycznie, wcielana w życie starannym wysiłkiem.
Od dawnych czasów szlachta na Laudzie, ich latorośle odczuwali potrzebę wyglądać ładnie i modnie się ubierać, a moda, styl i poczucie estetyki formowane były dzięki reklamie w polskiej gazecie „Chata Rodzinna“, która tu docierała, kupowanym żurnalom mód w żydowskich sklepikach i filmom fabularnym (oglądać je ludzie jeździli do Kowna).

Człowiek z natury chce być wolny i uczciwy. W określonym czasie jest stawiane pytanie: co wybierasz – prawdę czy kłamstwo? Niekiedy zdecydowanie człowieka łamie system czy też inni ludzie.

Dziś cieszymy się i jesteśmy dumni z silnych ludzi. To mieszkańcy naszej krainy i miasteczka – Polacy. Oni tu żyli, byli obywatelami niepodległej Litwy, wykonywali swój obywatelski obowiązek – służyli w wojsku litewskim. Podczas służby w wojsku byli posyłani na różne wojskowe operacje, brali udział w starciach z bolszewikami i Polakami. Dorastając i wychowując się w katolickich rodzinach, kierując się przekonaniami religijnymi, oni nie zabijali żołnierzy wroga.

Przeglądając archiwa trafił się mi w ręce list przysłany przed 47 laty z zaproszeniem na dwutygodniowy pobyt w Warszawie, w Polskiej Republice Ludowej. Zaproszenie przysłał mi wówczas lekarz Stanisław Bohdan Gorski. Poznałem doktora z Warszawy w odległym 1974 roku, kiedy on przyjechał do Wędziagoły i na starym przykościelnym cmentarzu odwiedził groby krewnych i pochowaną tu swoją matkę Franciszkę Olimpię Michalinę Gorską z dworu w Kazimierowie.

Przedstawiciel znanego w naszej krainie rodu Gorskich poprosił mnie, w owym czasie ucznia szkoły średniej w Wędziagole, w miejscu pochówku jego krewnych wykonać niektóre prace remontowe i zapytał, jakiego wynagrodzenia bym chciał za tę prace.