Jak i na całej Litwie, tak samo w okolicach Wędziagoly wsie i zascianki niszczone były z jednakowych powodów: jednych mieszkanców zagród wywieziono na Syberię, drugich - przeniesiono z powodu melioracji, trzecich - zapędzono do osiedli kołchozowych. Szczególnie ciężkie czasy nastały dla mieszkańców wsi i zaścianków z okolic Wędziagoły w pierwszych powojennych latach, kiedy władza sowiecka rozpoczęła masową kolektywizację i zakładanie kołchozów, niszczyła wszystkie wsie do osnowy: burząc fundamenty i nawet wyrywając drzewa z korzeniami. Niszczyła stopniowo i planowo. W ten sposób wielka ich część była zrujnowana i znikła na wieki z map.

Wykonując plan upamiętniania miejscowości w 2019 roku, zniszczone wsie, zaścianki, nazwy miejscowości zostały przypomniane poprzez ustawienie znaków pamięci. Dlatego przed miesiącem, obchodząc 635. rozcnicę założenia Wędziagoły, w centrum miasteczka została odsłonięta kapliczka przydrożna - sakralna rzeźba ludowa upamiętniająca zniszczone wsie i zascianki. Chlubny jubileusz, okazała przydrożna kapliczka, szczególna okazja...

Niestety, spis zanikłych wsi i zaścianków wyciętych na krzyżu jest bardzo krótki. Jedynie w granicach obecnie istniejącego starostwa było ich dwukrotnie więcej. Dlaczegoś nie zostały wspomniane... A niektóre nazwy wypisane na krzyżu są niepoprawne: Altoniškiai zamiast Antoniszki; Dziluška zamiast Dzikuszka i tak dalej.

Wypada tylko ubolewać, że kolejny raz brak wiedzy, analfabetyzm i obojętność pracowników kultury starostwa w Wędziagole, zamieszczenie nieprawdziwej informacji niszczy piękną ideę. Szkoda, że brakuje kompetencji i chęci zrozumienia tego, że nie tylko materialna własność, ale i nazwy rodzinnych miejscowości są bogactwem dla wielu ludzi i jest ono im drogie.
Przecież nie wsyzstkim pamięć zniszczyć zdolna była władza sowiecka.