Dzwonnica w wędziagolskiej parafii pw. Świętej Trójcy została zbudowana w 1789 roku. Swiadczy o tym wyryta na futrynie drzwi data. Dzwonnica jest drewniana, o dwóch kondygnacjach. Jej wysokość wynosi 9, zaś szerokość i długość - 5 metrów. Sciany są wykonane z sosnowych bierwion, zaś fundament – z kamieni. Na dachu z cynkowanej blachy – metalowy krzyż. Dzwonnica stoi na skraju kościelnego dziedzińca, przy głównych wrotach. Do dzwonów można dotrzeć wspinając się po stromych drewnianych schodach.
Dzwony są trzy. Największy waży 800 kilogramów, sprezentowała go dla kościoła dobrodziejka parafii, szlachcianka Teresa Kaszewska.

Dzwon ten jest dedykowany św. Janowi Chrzcicielowi. Sredni dzwon waży 480 kilogramów. Sprezentował go parafii szlachcic, dobrodziej Michał Kaszewski. Dzwon ten upamiętnia św. Michała Archanioła. Niestety, jest on pęknięty i od dawna nie używany. Mały dzwon waży 320 kilogramów. Został odlany w Królewcu, w 1721 roku i przeznaczony dla uczczenia apostołów Piotra i Pawła. Obecnie, z powodu pęknięcia centralnej belki, na której zawieszone są dzwony, używa się ich rzadko i robi to z wielką ostrożnośćią.
W czasie wojny dzwony były zdjęte z dzwonnicy i ukryte - zakopano je na dziedzińcu kościoła. Lękano się, by niemieccy żołnierze nie wywieźli ich do Niemiec.

Ryszard Jankowski