W ubieglą niedzielę udaliśmy się do Rykont w rejonie trockim. Są one położone w ładnym miejscu: nie opodal płynie Wilia, miejscowość praktycznie ze wszystkich stron otaczają lasy, całkiem niedaleko są też Troki.
Rykonty należą do starostwa landwarowskiego. Wjechaliśmy do nich ciekawym starym traktem ułożonym z ociosanych kamieni. Tę nawierzchnię w okresie międzywojnia ułożyli Polacy. Tym starym gościńcem towary były transportowane do miast Europy Zachodniej i Rosji. To stary trakt handlowy prowadzący z Wilna do Kowna.
Dziś w osiedlu działa Uniwersalny Wielofukcyjny Ośrodek rejonu trockiego. Kieruje nim twórczy człowiek,  zawodowy muzyk multiinstrumentalista, przyjaciel wędziagolan Dariusz Niedźwiecki.

Ostatnia niedziela maja była pamiętną dla Polaków z Wędziagoły. Odwiedzili nas szanowni goście z Polski. To krewni, potomkowie znanego w naszej krainie już od  początku XIX wieku rodu polskiej szlachty Koczanów, którzy przybyli z Wrocławia.
Dla zaspokojnenia ciekawości trochę wiadomości o szlacheckim rodzie Koczanów. Herb rodu – Nałęcz. Herb ten przedstawiciele rodu przyjęli w 1413 roku podczas szlacheckiego zebrania w Horodle. Niektórzy przedstawiciele tego roku zmieniali swoje nazwisko na Koczanowski. W rodzie od dawnych czasów nie brakowało religijnych, wykształconych, mających ukończone studia zacnych ludzi.

Wędziagolanka, Polka, Weronika Zudowa w pamięci ludzi, którzy ją znali pozostała uosobieniem dobra, cierpliwości, wiary i pracowitości.
Dla Weroniki okres międzywojnia w Wędziagole był pełen różnych wyzwań, biedy i cierpienia: hodowała czworo dzieci, nie miała żadnego majątku, mąż był drobnym rzemieślnikiem. Bywały w jej życiu takie dni, kiedy nawet chleba powszedniego brakowało… Trudny okres powojenny, później  wyczerpująca praca pielęgniarki w szpitalu w Wędziagole, do którego trafiali nieuleczalnie chorzy ludzie, nocne dyżury, podczas których prawie co noc musiała zapalać gromnicę wraz z modlitwą zamykając oczy zmarłego.

6 maja ulicami Wilna płynęła rzeka ludzi w świątecznym nastroju, kolorowo ubranych, z polskimi chorągiewkami w rękach. Odbywała się tu polska świąteczna parada – ważne, oczekiwane, jedno z największych wydarzeń mieszkających na Litwie Polaków.
W sobotnie południe z Placu Niepodległości wraz z orkiestrą dętą, śpiewając piosenki, wielotysięczny pochód ruszył główną ulicą miasta – aleją Giedymina ku Ostrej Bramie.
W tym barwnym pochodzie kroczyli również Polacy z Wędziagoły.

Kulminacja święta nastąpiła w Ostrej Bramie, przy słynącym od wieków cudami obrazie Matki Boskiej Ostrobramskiej, w miejscu, które jest drogie dla każdego Polaka.
Tu wszyscy uczestnicy parady się modlili. Mszę św. w intencji Polonii i Polaków mieszkających za granicą odprawiali księża  z Wileńszczyzny i Polski. Podczas uroczystej  Mszy św. śpiewał chór Państwowego Zespołu Pieśni i Tańca „Mazowsze“ z Polski.

Polacy z Wędziagoły razem z rodakami, licznie przybyłymi na Plac Ratuszowy, mieli możliwość oglądania jednego z największych zespołów artystycznych na świecie, perłę w koronie Rzeczypospolitej Polskiej – „Mazowsze“.
Ten zespół pokazuje to, co w polskiej kulturze jest najładniejsze: ludowe tańce, piosenki, tradycje, spuściznę narodową. Zespół swoją twórczość łączy ze sztuką ludową, tradycjami, ale też czerpie natchnienie ze źrodeł, z których korzystali najsłynniejsi polscy kompozytorzy i wykonawcy, podkreślający znaczenie narodowej tożsamości.

Zakończenie święta – wieczór rozrywkowy – dyskoteka w Domu Kultury Polskiej w Wilnie dla Polaków z Wędziagoły stał się wyjątkowym wydarzeniem, które na długo pozostanie w pamięci.
Bawiliśmy się, odpoczywaliśmy, obcowaliśmy i weseliliśmy się razem  z artystami Państwowego Zespołu Piesni i Tańca „Mazowsze“ – tancerzami i chorzystami. Więc piosenek i tańców nie brakowało, emocje sięgały zenitu...

W ostatnim tygodniu kwietnia Polaków z Wędziagoły odwiedzili rodacy z Polski, z miasta Suwałki. Była to grupa społeczników, nauczycieli emerytów oraz jeszcze pracujących w różnych szkołach w okolicy Suwałk. Tę poznawczą wyprawę naszym gościom zorganizowali nasi znajomi, autorzy kilku książek, działacze kultury, etnolodzy, koordynatorzy projektów Ewa i Piotr Kuczkowie.
Goście cieszyli się i podziwiali odnowioną wędziagolską świątynię  św. Trójcy, pytali wędziagolan o ich kulturalnej działalności, skierowanej na poszukiwanie znaków polskiej tożsamości na Litwie, o organizowanych imprezach, stosunkach między dwoma narodami – Polakami i Litwinami, ciekawili się możliwością realizacji wspólnych projektów, imprez i edukacji.